DNA uit mondholtetumoren onderzocht om lymfeklieruitzaaiing beter te voorspellen

Martijn Clausen onderzocht tijdens zijn promotieonderzoek een bepaald type afwijkingen in het DNA uit mondholtetumoren. In Nederland worden jaarlijks ongeveer 900 nieuwe patiënten met mondholtetumoren gevonden. De helft van deze patiënten heeft uitzaaiingen in de lymfeklieren in de hals, die niet altijd worden ontdekt. Omdat de aanwezigheid van lymfeklieruitzaaiingen een slechter ziekteverloop heeft, is een intensievere behandeling van deze patiënten vereist. Op dit moment wordt maar 60-70% van de uitzaaiingen tijdig ontdekt. Daarnaast ondergaan patiënten uit voorzorg behandeling voor uitzaaiingen. Voor sommige patiënten is deze intensieve behandeling echter onnodig. Het is mogelijk om het ontstaan van lymfeklieruitzaaiingen te voorspellen in het weefsel van de mondholtetumor.

Clausen vond een aantal veranderingen in verschillende genen waarmee de aanwezigheid van lymfeklieruitzaaiing voorspeld kan worden. Zijn bevindingen zouden uiteindelijk kunnen bijdragen aan een effectievere behandeling en daarmee de overlevingskans en kwaliteit van leven van patiënten vergroten.

In een deel van patiënten met een mondholtetumor die is behandeld, komt de tumor later weer terug of is een tweede nieuwe tumor zichtbaar. Het DNA uit deze tumoren komt ook in het speeksel terecht. Clausen toonde aan dat specifieke structurele veranderingen in het tumor-DNA in het speeksel gebruikt kunnen worden voor het detecteren van dergelijke tumoren. Een dergelijk speekseltest is weinig belastend voor de patiënt.

CV Martijn Clausen

Martijn Clausen (1986) studeerde Life Science and Technology en Biomedical Sciences aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij verrichte zijn promotieonderzoek in het Universitair Medisch Centrum Groningen bij de afdelingen Mondziekten, Kaak- en Aangezichtschirurgie (MKA-chirurgie) en Pathologie. Inmiddels werkt hij bij MRC-Holland als bio-informaticus en product developer. De titel van zijn proefschrift luidt: “Tumor methylation markers and clinical outcome of primary oral squamous cell carcinomas. Exploring the OSCC Methylome”.