De NVVE vindt dat wilsbekwaamheid en niet de leeftijd leidend moet zijn voor de geldigheid van een euthanasieverzoek.

Lijden is niet leeftijdsgebonden en kinderen ervaren lijden net zo erg als volwassenen. De NVVE vindt dat ook kinderen recht hebben op een waardige dood.
De NVVE is van mening dat de wettelijke ondergrens van 12 jaar voor een euthanasieverzoek achterhaald is. Bij de totstandkoming van de euthanasiewet is gekozen voor aansluiting bij de toen geldende WGBO leeftijdscategorieën. Uit onderzoek is gebleken dat ook kinderen onder de 12 jaar wilsbekwaam kunnen zijn. Het AMC heeft een meetinstrument ontwikkeld om de wilsbekwaamheid te kunnen meten. Dit instrument zou gebruikt kunnen worden bij een euthanasieverzoek door een kind. Ouders moeten betrokken blijven bij het proces en instemmen met het euthanasieverzoek, zoals dat nu ook geregeld is voor de groep kinderen van 12 tot 16 jaar.
De wettelijke leeftijdsgrens voor euthanasie is een kalenderleeftijd, maar een ziek kind dat zo veel meemaakt en moet nadenken over levensvragen, maakt een andere cognitieve ontwikkeling door dan een gezond kind. Een arbitraire ondergrens van 12 jaar doet geen recht aan het oordelend vermogen van kinderen. Tijdens het ziekteproces worden kinderen wel bij veel belangrijke en ingrijpende behandelbeslissingen betrokken. Kinderen die ernstig ziek zijn, beschikken daardoor vaak over een grotere maturiteit dan gezonde leeftijdgenoten.
Momenteel is er geen regeling voor levensbeëindiging op verzoek voor kinderen jonger dan 12 jaar. De Nederlandse Vereniging van Kinderartsen (NVK) heeft onlangs opgeroepen om het inwilligen van een euthanasieverzoek ook mogelijk te maken voor kinderen. Kinderartsen ervaren omgaan met uitzichtloos en ondraaglijk lijden problematisch als zij kinderen behandelen die jonger dan 12 jaar zijn, omdat kinderartsen niet de mogelijkheid hebben om -in goed overleg met kind en ouders- te besluiten over te gaan tot levensbeëindiging. Ook de bovengrensgrens van 1 jaar in het Groningen-protocol, dat levensbeëindiging bij pasgeborenen mogelijk maakt, plaatst artsen vaak voor dilemma’s. Een verzoek tot levensbeëindiging van de patiënt of van de ouders kan in de leeftijdscategorie 1 tot 12 jaar in beginsel niet gehonoreerd worden. Daarom stelt de NVK voor de leeftijdsgrens voor een euthanasieverzoek te schrappen en de toepasbaarheid van het Groningen-protocol op te rekken.
Alvorens deze stappen te nemen, wil de NVK onderzoek (laten) doen naar de belangrijkste knelpunten bij de huidige zorg rondom het levenseinde in de leeftijdsgroep 1 tot 12 jaar. De NVVE is voorstander van een dergelijk onderzoek en hoopt dat daardoor duidelijk wordt  hoe een verzoek om levensbeëindiging door een kind op de juiste wijze kan worden ingewilligd.
De NVVE vindt het belangrijk dat er in dat onderzoek ook gekeken wordt naar de effecten van mogelijke overbehandeling bij kinderen. De ontwikkelingen in de geneeskunde dragen  bij aan de verlenging van het leven. Voor velen is dat positief, maar soms leidt de verlenging van het leven ook tot dilemma’s. Hoe lang moet een kind in leven worden gehouden, als (soms vrijwel direct na de geboorte) geconstateerd is dat de kwaliteit van leven voor het kind nihil is. Zoals aan het einde van het leven gewaakt moet worden voor overbehandelen van ouderen, is overbehandeling van zeer ernstig zieke kinderen met een korte levensverwachting ook delicaat.
Om ook het probleem van levensbeëindiging van niet-wilsbekwame kinderen te kunnen adresseren, pleit de NVK voor het oprekken van het Groningen-protocol. Dit protocol geeft richtlijnen en criteria waarmee artsen “levensbeëindiging van pasgeborenen” kunnen uitvoeren in geval van ondraaglijk en uitzichtloos lijden, zonder gevaar van strafvervolging. De NVVE pleit voor het apart behandelen van deze twee vraagstukken: het Groningen protocol en de leeftijd van de euthanasiewet. Hoewel het beide ingaat op levensbeëindiging van kinderen kan het Groningen protocol niet onder de noemer euthanasie vallen, omdat de Nederlandse euthanasiewetgeving alleen van toepassing is als sprake is van een wilsbekwaam verzoek. Vanzelfsprekend zijn baby’s en hele jonge kinderen hier niet toe in staat.